Het laatste weekendje weg!

Tjah, wat kan ik zeggen.. Het moesson seizoen is nu wel echt begonnen. Sinds dat mama en Marieke in Zuid-Oost Azie vertoeven heeft het tot nu toe iedere dag geregend. Ik wil natuurlijk niemand beschuldigen maarre.. Ik zie wel een verband;) Nee gein natuurlijk, maar een beetje jammer is het wel hoewel we ons het afgelopen weekend zo ook prima vermaakt hebben.

Maandag, dinsdag, woensdag ben ik vooral druk geweest met projecten afmaken en het feit dat ze ook daadwerkelijk af zijn is toch wel een lekker gevoel! Vanaf nu is het dus leren voor de examens en aanstaande vrijdag is de eerste. Voordeel is dat ik vakken heb die niet zozeer op elkaar lijken maar bijvoorbeeld wel dezelfde theorieën gebruiken en die hoef ik dus maar 1x te leren.

Donderdag vloog ik weer naar Java, naar Bandung om precies te zijn om daar weer met mama en Marieke te meeten. Het was echt een vervelende vlucht, zo akelig heb ik nog nooit gevlogen, constant schokken en een beetje slapen was er ook niet bij. Bovendien hadden we bijna 3kwartier vertraging. Enigszins chagrijnig kwam ik dus in Bandung aan waar ik ook nog eens ruim 1,5 uur bij de douane moest wachten! Ze hebben daar maar 2 loketjes (vliegveld is heel klein) dus het duurde allemaal bijzonder lang. Uiteindelijk mocht ik doorlopen en daar stonden M&M al op mij te wachten.. Zo’n 2 uur al! Het hotel was weer goed, ik had de familie suite geboekt en daar was weinig op aan te merken behalve de putlucht die uit het putje kwam in de badkamer (gaf het woord ‘putlucht’ en hele nieuwe betekenis op een ander niveau). Met de fan aan was het echter goed te doen. Die middag zijn we nog op zoek geweest naar het tourist centre om een tour te boeken voor de volgende dag, wat gerund werd door een of ander oud mannetje. Amper tanden in de mond en ook hij had een beetje last van putlucht maar we hebben wel een tour geboekt! Hierna zijn we wezen eten in het Savoy (jaja, creditcard van papa mee he, dan weet je het wel) en uitgeput naar het hotel gegaan waar we niet zo laat zijn gaan slapen.

Volgende dag werden we opgehaald door een Methusalem, die eruit zag alsof hij van luciferstokjes in elkaar was gezet. Een heel erg fragiel mannetje wat ook nog eens stokdoof was. Maaar respect hoor want dit opaatje reed ons heel goed overal heen en onderhandelde overal over de prijs, om gewoon zonder te betalen door te rijden als de uitkomst hem niet beviel. Allereerst reden we naar Ciwidey, waar ongeveer ieder huis een aardbeienplantage had. Het duurde daarnaast ruim een uur om Bandung uit te komen dus ook tijdens dat uur hebben we onze ogen uitgekeken. Vanaf Ciwidey zijn we naar Kawah Putih gegaan, dat is een vulkanische krater waar een turquoise meer inligt. Terwijl Marieke poseerde voor mijn camera voor het meer, merkte ik dat er meer mensen waren die foto’s van haar aan het maken waren. Toen ik haar hierop attendeerde trok ze haar bekende geïrriteerde Marieke gezicht wat het geheel nog meer hilarisch maakte. Later werd ik ook op de foto gezet maar ik heb de dader ook gefotografeerd. Zie het resultaat hieronder. Vanaf hier zouden we naar hot springs gaan en een theefabriek maar helaas waren deze gesloten. Of zoals onze gids het noemde ‘vakansie’. Beetje jammer maar gelukkig waren er om ons heen ontelbare theeplantages te zien dus hebben we alsnog veel mee kunnen krijgen. Bovendien, op alle deuren van de fabrieken stonden van die doodshoofden, alsof er allerlei chemische rotzooi werd gemaakt dus misschien waren ze wel niet gesloten maar zijn ‘theeplantages’ gewoon een dekmantel voor Indonesische nucleaire praktijken;) . Hierna reden we door naar Situ Patengang lake, wat een gewoon meer was en waarschijnlijk erg mooi geweest was als het niet zo’n slecht weer was geweest. Hier hebben we lekker nasi goreng gegeten (en Marieke en boterham met pasta) bij een lokaal eettentje waar de kinderen je om de oren vlogen en je de keuken niet wilt zien. Dat dit niks afdoet aan het eten bleek wel weer want dat was echt heerlijk.

’s Avonds zijn we naar een shopping mall gegaan en hebben we lekker gegeten bij een restaurantje daar. Zeer geslaagde dag maar ook hier sloeg de moeheid toe. Volgende dag zouden we gaan winkelen bij wat outlet shopping malls en met de trein naar Jakarta dus een beetje fit voor de volgende dag moesten we wel weer zijn!

Zo gezegd zo gedaan, de taxi chauffeur bracht ons naar een soort winkelwalhalla, met alleen maar outlet malls in 1 straat. Het was simpelweg een paar uur van deur naar deur lopen en uiteindelijk waren wel allemaal wel 2 tot 5 tassen rijker met koopwaar. Wat ook echt bizar is is het winkelpersoneel hier in Indonesië. Per winkel zijn er ongeveer 3 verkoopsters per klant, die door de hele winkel verspreid staan niks te doen. Want er is niks te doen. Ze hebben ook de neiging om achter je aan te lopen mocht je eventueel iets nodig hebben wat er toe leidt dat je net de koningin bent in zo’n winkel terwijl je hele gevolg achter je aan loopt. Bijzonder irritant. Het wordt nog leuker als je gewoon een beetje door die kleding rekjes aan het kijken bent en zij dan iets pakken en het je laten zien ‘maybeee this?’, vaak blijkt het dan een of ander blauw doorschijnend, beplakt met glitters en 3 maten te klein dingetje te zijn waarbij ik niet anders kan dat terugkijken met een blik van ‘dit meen je toch hopelijk niet serieus’. Hoe dan ook, het was een zeer geslaagde shopping trip waarbij we allemaal goed geslaagd zijn. Dat gebeurt niet zo vaak dus daarom vond ik het erg leuk.

’s Middags gingen we met de trein naar Jakarta, ongeveer 3 uur en een kwartier in de trein zitten. Hilariteit alom toen bleek dat de stoelen omgedraaid konden worden (lastig uitleggen, zie de foto’s) zodat je makkelijker uit het raam kon kijken. Soms reden we echt over hele hoge bruggen en als ik dan terugkeek naar hoe zo’n brug gebouwd was, had ik spijt dat ik gekeken had. Leken echt ontzettend gammele dingetjes! In de trein hebben we nog scrabble gespeeld maar ook vooral veel naar buiten gekeken zolang het nog kon. Eenmaal in Jakarta bracht een illegale taxi ons naar ons hotel.. Ik wist niet zo goed wat ik gereserveerd had maar het bleek dus een compleet appartement te zijn, met 2 slaapkamers, 2 badkamers, 1 extra toilet, een wasgelegenheid, een woonkamer en keuken op de 19e verdieping van het complex. Je zou erin kunnen verdwalen (ok ok beetje overdreven) maar het was wel heel groot! ’s Avonds zag het uitzicht er nog spectaculair uit en hebben we een pan spaghetti in elkaar geflanst. Marieke was al vrij snel vertrokken en mama en ik hebben nog even gezeten en een Bintang gedronken in de woonkamer op de bank. Voor het eerst in tijden had ik weer een bank! ’s Ochtends bleek dat de grote donkere vlek waarvan we ’s avonds niet konden zien wat het was een megagrote begraafplaats te zijn, een morbide ontdekking. De rest van de ochtend is er niet veel meer gebeurd. Mama en Marieke zijn nog even wezen zwemmen en ik heb geleerd (jaja). Om 12 uur hebben we een taxi genomen naar het vliegveld wat nog best een eind was, en het was net alsof je bij iemand in de auto zat die z’n eerste rijles had. Deze man gaf niet constant gas, maar de hele tijd kleine beetjes (en soms grote beetjes) waardoor je de hele tijd niet stil kon zitten.

Mama en Marieke vlogen door naar Bali en ik naar Singapore, ik was ruim te vroeg op het vliegveld dus kon mooi dit verhaaltje nog even typen:) Vrijdag komen ze weer mijn kant op, en logeren ze ook hier omdat Simona weg is en ik nog een extra matras heb kunnen regelen. Alles voor de budget reiziger;)

Nu zit ik thuis op de bank volledig uitgeput haha! Spulletjes zijn weer uitgepakt en ik ben mezelf aan het motiveren om morgen heeel hard te gaan leren. Hoeveel hiervan terecht gaat komen valt te bezien. Nu nog lekker brownies eten voor Simona d’r verjaardag van vandaag en daarna mn bedje in!