Laos: koud, bommen en granaten en kots

Wat een week was dit zeg! Echt geweldige dingen gezien en meegemaakt, en terwijl ik dit schrijf ben ik al weer in Chiang Mai, in Thailand dus want we zijn vandaag weggevlogen uit Luang Prabang.

Om te beginnen, Laos is een land. Ik zeg dit omdat dit blijkbaar voor sommige niet helemaal duidelijk was, en om het verhaal goed te begrijpen is enige topografische kennis wel wenselijk;)

Het originele plan was om vanuit Cambodja met de bus de grens met Laos over te steken en dan zo ook met de bus van zuid naar noord te reizen. De visa problemen staken hier een stokje voor dus na 3 dagen extra luieren in Siem Reap (we hebben echt niks uitgevoerd) zijn we woensdag de 21e naar Vientiane gevlogen, de hoofdstad van Laos. Vanaf het vliegveld in Vientiane moesten we met een taxi maar die chauffeur was me een potje vreg! Hij wist het allemaal wel en alleen aan de naam had hij wel genoeg (ik wilde het adres laten zien). Nou mooi niet dus. Nadat we onze spullen bij het goede hostel hadden uitgepakt zijn we weer gaan lopen. 2 tempels bezocht en de kerstkaart gemaakt die de meesten van jullie nu wel gezien zullen hebben haha! Hiervoor vroegen we een random persoon om een foto te maken ergens bij het postkantoor tot grote hilariteit van de portier van het postkantoor. Bij het maken op internet leek het erop alsof de pc was uitgevallen toen we net klaar waren (lees; na uren werk). Anne-Fleur riep keihard 'NEEEEEEE' door dat cafe en ik zat vooral met grote ogen en ingehouden adem naar het scherm te kijken. De jongen die alles regelde viel zowat van zn stoel van schrik maar gelukkig was er niks aan de hand. We hebben er nog wel de hele avond lol om gehad dus al met al missie zeer geslaagd!

Donderdag zijn we weer op de culturele toer geweest. Om te beginnen naar het COPE center (ga naar: www.copelaos.org), dit was een revalidatiecentrum voor mensen die een arm of een been missen. Ze maken hier protheses en leren mensen hier mee om te gaan. Waarom dit zo belangrijk is is omdat tijdens de indochina oorlog die duurde tot 1975 (!) er zoveel bommen gedropt zijn op Laos dat tot op heden Laos het meest gebombardeerde land ooit is. Het nare verhaal is dat dit vooral gebeurd is met zogenaamde clusterbommen en die maken nog steeds ieder jaar zo'n 300 slachtoffers in Laos. Deze organisatie zet zich in op alle fronten, tot het opsporen en ontschadelijk maken van bommen tot het helpen revalideren. Ik was zeer onder de indruk van het goede werk dat deze mensen verrichten. Hierna hebben we het... militair museum bezocht. Lekker tegenstrijdig maar dat wisten wij ook niet helemaal. Het museum was echt slecht, nouja de gemiddelde wapenfanaat zou zeer tevreden zijn maar het waren vooral wapens in een pakhuis ter grootte van een opslag van IKEA. Niks voor ons dus we waren er ook snel weer weg. Hierna hebben we nog lekker door Vientiane gewandeld nadat we met de tuktuk terug naar de stad zijn gegaan. Op tijd naar bed en ik viel ook echt als een blok in slaap!

Vrijdag zijn we naar een boeddhapark geweest, een tuin met allemaal boeddhabeelden in allerlei soorten en maten. De busrit erheen was ook leuk, we zaten in een busje maar met niet zo hele denderende veringen (of juist wel) sommige delen van de weg waren namelijk niet verhard en daar zaten een hoop kuilen in en op zo'n moment leek het serieus alsof je op een skippybal de marathon deed. Echt zo schudden we op en neer haha! Op de terugweg had de bus aan mijn kant niet eens een raam meer, dat was ook mooi, kon zo met de kop naar buiten!
's Avonds begon weer de uitdaging van de tas inpakken, hij wordt steeds zwaarder door alle souvenirs en cadeaus, vooral omdat ik die in ongebruikelijk maten en vormen koop en dus mijn tas bijzonder tactisch ingepakt moet worden....

De dag van kerstavond zijn we met een busje van Vientiane naar Vang Vieng gereden, een stad/dorpje waar veel backpackers heen gaan en waar je veel outdooractiviteiten kunt doen. Het begon al leuk toen er een dood kalf achterin het busje lag, met zeg maar een derde achter een bankje tegen de achterklep aan, een derde onder het bankje en de rest (kop en poten) staken nog voor het bankje uit. En daar zouden wij dan moeten zitten! Nou amenooitniet. Die plaatsen zijn sowieso gemaakt voor mensen die niet groter zijn dan 1.55 en je zit dus al behoorlijk krap. Laat staan met een dood kalf onder je.. Na veel gehannes gingen de mensen die het beest hadden meegenomen daar zitten en konden wij voorin. Halverwege de rit hadden we een tussenstop waar het jongetje achter mij een heel groot ijsje wegwerkte.. Wat er natuurlijk 3kwartier later weer uitkwam. De hele bus hing vol met een zure lucht en het scheelde niet veel of het zat in mijn nek (ik zat voor hem). Een half uurtje nadat we weer verder waren gereden stopte de chauffeur; lekke band. Terwijl we aan het wachten waren totdat hij dit gefixed had begon er een ander jongetje te kotsen en ik moest echt heel hard lachen:D Ons guesthouse in Vang Vieng was letterlijk compleet gemaakt van bamboe, alle muren enzo! We konden dus alle geluiden om ons heen bijzonder goed horen en dat verklaarde ook waarom in de regels stond dat het verboden was om te sex te hebben haha!

Volgende ochtend zouden we gaan kajakken en een grot bezoeken waar vroeger de lao mensen ingeschuild hebben tijdens de bommendropperij. We werden te laat opgehaald voor t kajakken waardoor we een beetje chagerijnig waren maar dit was snel over. Bij het instappen presteerde ik het om aan de ene kant in te stappen en aan de andere kant er ook weer bijna uit te donderen maar t ging allemaal goed. We hebben lekker gekajakt (is dat een woord:p) en halverwege hebben we aangelegd om een grot te bezoeken. Om naar binnen te komen moesten we eerst door een kleine meter water waden, en ook door allerlei gangetjes klimmen. We hadden alleen 2 miezerige zaklampjes met halve batterijen en dat de gids mijn vraag niet begreep van wat wij moesten doen als hij ergens bewusteloos neerviel was ook niet bemoedigend. Desalniettemin was het toch echt heel gaaf. Daarna was het nog 40 minuten kajakken naar Vang Vieng terug. Vanaf hier hebben we 2 uur later de bus genomen naar Luang Prabang. Dit was niet echt een prettige rit. Wel heel mooi door de bergen maar vooral alleen maar haarspeldbochten waardoor weer de halve bus ziek was. Ik niet gelukkig maar t was toch wel naar.

Rond 21u kwamen we aan in Luang Prabang en daar was het...KOUD! En dan niet 20 graden ofzo maar gewoon echt maar 10 denk ik. We waren behoorlijk verkleumd maar vol goede zin gingen we op zoek naar ons guesthouse wat we een uurtje later gevonden hadden.

Volgende dag werden we pas om 10 uur wakker, we hadden dus bijna de klok rond geslapen! Die dag hebben we verder niet heel veel gedaan. Vooral de stad verkend, naar het royal palace museum geweest en weer naar verschillende tempels waar je bij eentje natuurlijk weer 400 trappen op moest. Overdag was het wel weer lekker weer, zeker 28 graden dus die temperatuurdrop 's avonds is echt vreemd! Luang Prabang zelf is een world heritage site. Dit betekent dat de cultuurwaarde zo hoog is dat de hele stad een soort monument is. Het is er ook erg mooi; het lijkt wel zo'n pittoresk Oostenrijks dorpje maar dan in het Aziatisch zeg maar! 's Avonds zijn we over de nightmarket gelopen, dat is 1 grote souvenirmarkt waar ze heeele leuke spulletjes verkopen. Omdat het allemaal ook relatief goedkoop is vliegt het geld ook sneller je portemonnee uit dan je kijken kan!

Volgende dag hebben we overdag niet veel gedaan, lekker een boekje gelezen terwijl we bij de Mekong rivier lagen maar 's avonds hadden we ons opgegeven voor een kookcursus. Het idee was dat er 4 lao gerechten voorgekookt (haha) werden en daarna mocht je die proeven en 2 zelf koken. Ik weet niet waarom maar ik kreeg ontzettend de slappe lach van de manier waarop die koks alles uitlegde. Natuurlijk hield ik dit netjes voor mezelf maar ik denk toch dat het lichte gegrinnik me wel verraden heeft. Boeddha straft meteen, dat bleek wel toen ik bij het eerste gerecht op een hete peper beet die niet klein was gesneden en het daarna voelde alsof er napalm in mn mond was gegoten. Tjesus wat was dat heet! Het koken zelf was nog wel erg leuk. Geert, ik heb de recepten voor je meegenomen;).

Gisteren zijn we met een bootje (heeeel klein bootje) naar een boeddha cave geweest, een grot waar pelgrims allemaal boeddhabeeldjes hebben achtergelaten. Natuurlijk moesten we ook hier weer 250 trappen op om 1 van de 2 grotten te kunnen bekijken. Nouja zo blijven we een beetje in shape! Op de terugweg pikten we nog het zoontje op van onze kapitein die voorin de boot ging zitten. Op een gegeven moment liep hij tussen ons door naar achteren, daar lag de motor en ook een laagje water in de boot. Waar hij toen in ging plassen. Gewoon in de boot!! Was wel heel grappig. Eenmaal in Luang Prabang terug hadden we een uurtje om te eten en daarna begon onze volgende tour, naar de Xuansi waterval. Supermooi met van die turqouise waterbronnen waar je ook in kunt zwemmen (dat hebben we natuurlijk eventjes gedaan) en er was ook een berenopvang, wat ook echt heel goed geregeld was.

Vanochtend zijn we bijtijds opgestaan en hebben we nog lekker ontbeten voordat we naar het vliegveld gingen. Vlucht verliep prima en we waren rond 4 uur denk ik in ons guesthouse in Chiang Mai (we zijn weer terug in Thailand). We hebben een klein rondje door de stad gemaakt en morgen gaan we naar een olifantenpark, waar we gaan leren hoe we die beesten moeten berijden zonder zadel en we gaan ze wassen in een grote poel bij een waterval. Ik weet hoe het klinkt en ik heb ook geen idee wat ik moet verwachten maar het is vast leuk! Ik laat snel weer wat van me horen en ik zal nog proberen om morgen wat foto's bij dit verhaal te krijgen. De computer heeft net een van mijn kaartjes gewist of in ieder geval ontoegankelijk gemaakt dus ik laat het hier even bij. (ik heb ze wel gebackupt gelukkig).

Mocht ik niks meer van me laten horen dan ben ik waarschijnlijk geplet door een olifant morgen..