Wie is hier nou de aap, hij of ik!?

Ai m'n enalaatste verhaal alweer. Ik wilde eigenlijk eerder schrijven maar het internet heeft niet echt meegewerkt. Ik typ dit dus op onze laatste dag op Gili Trawangan, een eiland tussen Bali en Lombok. Uitgezonderd de muggen, die mij ook hier weer flink te pakken nemen is dit wel een beetje paradijs op aarde..! Maar goed, maar eens beginnen waar ik gebleven was en das al weer bijna 2 weken terug!

Papa en Peter waren  's ochtends 13 januari naar tempels geweest en hebben daarna allebei heerlijk liggen dutten aan het zwembad. Ik had een klungeldag  wat voor de verandering ook wel eens lekker was, al dat reizen is best vermoeiend! Die nacht werd papa helaas echt niet lekker (het was de dag ervoor al een beetje klungelen geweest) dus die was 's ochtends behoorlijk kapot. Rond half 12 zijn we naar het station gegaan want we gingen namen met de trein naar onze volgende stop: Solo. Gelukkig stapte wij op het beginpunt in want daarna werd de trein bij iedere stop voller, totdat er echt overal mensen zaten/lagen/stonden en ook nog eens alle bagage enzo. Het was ook nog eens vrij warm dus papa had een minder leuke trip:) Eenmaal in Solo hadden we vrij vlot een taxi naar ons hotel Roemahkoe, daar was ik al eerder geweest en het is echt een must als je op reis bent in Indonesie, Javaanser kan het bijna niet! Door het hele hotel hangen mooie versieringen en het hotel zelf is supermooi aangekleed. Ik heb zelfs de slipper meegejat, zo leuk waren die zelfs! Papa heeft toen de rest van de dag geslapen (hoe is het mogelijk) en Peter en ik zijn nog rond gaan lopen in Solo maar dat was niet zo bijzonder. 

Volgende dag was beter, we hadden een privetaxi gehuurd om ons naar Malang te brengen, een trip van ongeveer 8 uur, en papa was weer een stuk opgeknapt. De reis verliep voorspoedig totdat we ongeveer 2 uur voor Malang de bergen inreden en daar een enorme storm was! Modderstromen kwamen van de berg af en hele rivieren van meters breed vormden zich. Zo erg had ik t al een tijdje niet meer gezien! Maar al met al zeker een relaxte trip:) In het hotel in Malang klinkt constant gamelan muziek, een soort triangelgepingel waar je naar verloop van tijd helemaal gek  van wordt (toch Sindy, tante Silvia) maar het ontbijt is er lekker en daar gaat het om;) Volgende dag hebben we door de stad gebanjerd en een tour geboekt naar de vulkaan, waar ik ook al eens was geweest. Die dag werd ik ook wakker met gekke verkleurde en zeer pijnlijke vingers, dit bleef helaas de rest van de dag zo..Om negen uur 's avonds lagen we er dus wel allemaal braaf in want om iets over enen 's nachts werden we al weer opgehaald. Ik wist deze keer iets beter wat ik moest verwachten, dat scheelde wel tijdens de rit met alle haarspeldbochten! We waren trouwens een van de weinigen, we hadden het busje op de heenweg voor ons alleen en ook op het verzamelpunt vanaf waar je verder gaat met jeeps stonden niet meer dan 20 man. De sunrise was mooi, hoewel het iets bewolkter was dan de vorige keer. Vanaf de berg reden we naar de voet van de Bromo vulkaan die ook iets beter te belopen was omdat het had geregend en het zand dus niet zo mul was. Papa en Peter hadden mij de hele trip al zitten stangen dat ze met een paardje naar boven wilden (dat kan tot bijna aan de top) maar toen puntje bij paaltje kwam deden ze dat toch niet. Blijkbaar hadden mn pleidooien over zielig en uitbuiting toch nut gehad;) De Bromo ligt tegenover het uitkijkpunt op de berg vanwaar we de sunrise hadden bekeken, daartussen in dat dal lag nog een dichte mist. Maar omdat de zon steeds feller begon te schijnen hadden we toen we eenmaal bij de krater waren iedere 10 minuten een ander uitzicht omdat langzaam die mist wegtrok, prachtig gezicht! De terugweg ging een stuk sneller dan de heenweg waardoor ik nog even een duik kon nemen in het zwembad. Die middag vlogen we naar Bali en ik heb de hele trip geslapen, zo moe was ik!

In Bali sliepen we weer in Panorama Cottages, een park waar een oud-collega van papa al een aantal jaren woont. Na nog een keer van cottage verhuisd te zijn gingen we eten en kon ik via mama een afspraak maken met een huisarts uit duiven die toevallig ook op Bali was! Volgende dag waren papa en ik dus weer vroeg uit bed want we moesten naar een ander deel van Bali. Hoewel de oorzaak onduidelijk is had ik waarschijnlijk toch een vrij heftige allergische reactie op iets gekregen. Maar goed, een paar pilletjes prednison doet wonderen en gelukkig heb ik er al bijna geen last meer van! Die dag zijn we nog naar het strand geweest en daarna hebben papa en Peter in het zwembad gehangen bij de 'aussies'. De Aussies zijn 3 mannen, al zo tegen de 60 zou ik zeggen, die al een behoorlijke tijd op Bali komen en iedere middag in de poolbar van het zwembad van Panorama Cottages hangen en zichzelf daar een stuk in de kraag drinken. Need I say more? Papa voelde zich niet als een vis in het water maar als een Aussie in het water en heeft zich daar prima vermaakt. Hij paste er dan ook prima tussen:p. 

Die avond zijn we heerlijk uit eten geweest met John (de oud-collega) en een vriendin van hem in een Italiaans restaurant. Echt heeeel lekker gegeten! Ik had ook die hele dag geprobeerd om Sandy te bereiken, de man die ons daar zou rondrijden, om een afspraak te maken maar dat lukte niet. Die avond hebben we dus na het eten dus ook nog tot diep in de nacht zitten skypen in de waan dat we eindelijk weer eens konden uitslapen! Niets bleek minder waar.. Iets over 9 ging de deur van onze cottage open en stond Sandy voor de deur, die via via had begrepen dat wij er waren. Pfff!  Maar goed, toch een actieve dag dan maar... Eerst zijn we naar Tanah Lot gegaan, een tempel in het water die mooi, maar vooral zeer toeristisch was. Hierna naar een tempel die wat meer afgelegen was, maar daarom niet minder mooi! Hoogtepunt van de dag was zonder meer Monkeyforest, een ervaring om nooit te vergeten.

Goed, mensen komen daar dus om apies te kijken, maar het was onduidelijk wie nou eigenlijk de apen waren.. Voordat wij goed en wel naar de tempel aan het begin van het bos konden lopen waren papa en Peter al geaapnept door andere toeristen die met hen op de foto wilden. Hoewel ik natuurlijk hun uitgelachen heb was dat van korte duur toen ze mij ontdekten, die lange blanke knappe meid in hun midden! Ik heb er wel een kwartier gestaan, poserend met half Bali die allemaal op de foto wilden... Ook in de tempel ontdekte ik nog regelmatig mensen die zogenaamd stiekem foto's van mij maakten terwijl het aapje wat daar stond voor de toeristen compleet met rust gelaten werd... Wie is hier nou de aap? Verder het bos in was het wel heel gaaf, aapjes die gewoon op je hoofd gaan zitten (jullie hadden papa's gezicht moeten zien, angst en fascinatie tegelijk) en ook heeeele kleine mini aapjes. Schattiger krijg je ze niet. Na dit avontuur reden we naar Sandy's huis waar we kennisgemaakt hebben met zijn vrouw en kinderen, voor de volgende keer is de accommodatie duidelijk; dan slapen we daar haha! 

Volgende dag heb ik niks gedaan, helemaal niks. De dagen waren tot nu toe zo gevuld dat ik het niet eens meer redde om een boek uit te lezen binnen 2 dagen, en dat zegt wat!

Volgende dag (jaja we komen aan het eind) gingen we met een speedboat naar het eiland waar we nu zitten. Tropisch, witte stranden, blauwe zee,stralende zon! Maar niet heus:p De eerste dag regende het bijna onophoudelijk dus dat beloofde wat! Gisteren was het gelukkig een stuk beter en zijn we 2 keer wezen snorkelen, helaas was het zicht wat slecht maar dat gaf niet zo, er was nog een dag. Pap en Peter zijn wel gruwelijk verbrand, dat was wel iets minder. 's Avonds lekker gegeten en om even het niveau aan te geven waarop wij ons bevinden: we liepen gisteravond in het pikdonker terug, je zag bijna geen hand voor ogen. Papa liep voorop met Peter daarachter en ik sloot de rij. Ik concentreerde me dus goed op waar ik liep, ben nou eenmaal niet de handigste en terwijl ik dat doe zegt Peter tegen papa: 'laat je wel af en toe een scheet, dan weet ik waar je bent'! En dat lieve mensen, was een zin waarvan ik dacht dat ik m nooit zou horen. En zo zie je maar weer dat zon vakantie vol verrassingen zit, ahum:p 

Vandaag was een tweede poging voor het snorkelen en wat voor een! Het water was veel helderder en als kers op de taart hebben we 2 megaschildpadden gezien! Alles staat op foto en film dus ik heb bewijs als ik thuisben:d 

Nu ben ik weer in hevig gevecht met de muggen, en gaan we zo eten. Morgen gaan we terug naar Bali en donderdag op vrijdagnacht vlieg ik terug naar huis. Aangezien ik bijzonder lang in m'n eentje moet wachten zal ik donderdagavond m'n laatste hersenspinsel online zetten en daarna hoop ik jullie allemaal snel weer te zien!