'Het is net Limburg'

En toen was er al weer een week voorbij!
Er is niet zoveel gebeurd, maar wel een hoop te vertellen!

Zoals jullie weten ligt mijn bedje praktisch op de spoorlijn wat voor roerige nachten zorgt. Afgelopen week was het zo dat zowaar ons hele huisje (nouja bouwkeet) stond te trillen! Het leek net of de trein ons huis binnenreed! We weten niet wat het precies is maar ik heb ondertussen wel een aantal theorieen verzameld: Katja zegt: ze proberen 2 treinen aan elkaar te koppelen en iedere keer als het mislukt nemen ze een 'grotere' aanloop met de trein..
Een van de oudere jongens, Slow, zegt: Je weet toch dat als je een auto start in de verkeerde versnelling dattie dan een stukje naar voren springt voordat de auto afslaat? Nou dat is er ook gebeurd met de trein! Deze 17jarige knul was er volledig van overtuigd dat de trein simpelweg in de verkeerde versnelling gestart was.. Aha ok.

Nog iets.. Ik heb een sprinkhaan gegeten! En niet zo'n schattig vliegend beestje die wij in Nederland hebben maar zon ding van 5 cm! Hier zit natuurlijk een verhaal achter.. Vorige week kwam Katje binnen met zo'n half ding in dr hand en de andere helft in dr mond. Ik zei nog: 'neeeeee dat heb je niet' maar wist gelijk dat ik nu ook moest.. Ze zei dat het smaakte naar chili (door de kruiden) en het voelde in je mond als chips.. Jaja zal wel.. Goed ik ook naar buiten naar het kampvuurtje voor ons huis waar ze die dingen roosteren. Ik kreeg er eentje en bekeek het met afgrijzen. Poten, kop, vleugels alles zat er nog aan! Alle kinderen waren ondertussen in hun handen aan het klappen en aan het roepen: 'DO IT DO IT DO IT' ja alsof je dan nog terugkan.. Huppekee ding in mn mond en kauwen! GATVERDAMME! Niet eens dat die sprinkhaan nou zo vies was maar het idee dat ik een sprinkhaan aan het eten was!!! WALGELIJK. Maar ik heb 't wel doorgeslikt. Dus ik heb een sprinkhaan gegeten. En wat jullie er ook van vinden, dat vind ik stoer;)

Ik zal trouwens even een overzichtje geven van ons dagelijks leven, omdat ik heb gemerkt dat er nog een hoop verwarring is over dat werken van mij.. Omdat ik op het terrein woon heb ik dus geen specifieke werktijden, eigenlijk ben ik 24u per dag aan het werk omdat de kinderen ten alle tijden bij ons op de deur kunnen kloppen. Bovendien kun je niet zomaar zeggen van 'wij hebben een uur pauze' want daar snappen die kleintjes helemaal niks van. Die blijven gezellig in en uit lopen en hebben maling aan jou vermoeidheid;) Maar goed:
06.30 Opstaan& de kinderen helpen met aankleden (lees:uniform zoeken)
07.00 Naar school lopen (2km), wie er op tijd klaar is loopt met ons mee, wie er niet klaar is loopt alleen!
08.00 Ontbijten&aankleden (ik loop in mn pyjama naar school, dat kan best:p)
09.00-12.00 De kleintjes die niet naar school gaan in bad doen, onze eigen was doen, spelletjes spelen, administratie
12.00-14.00 Lunch& een beetje lezen
14.00-17.30 Spelen met de oudere kids (die zijn dan terug uit school), met het huiswerk helpen, boodschappen doen, internetten, verder met de administratie, knutselen enz.
+/- 18.00 Koken en eten:)
19.00-20.00 Rond deze tijd zitten er vaak wat kleintjes bij ons binnen en wie even zin heeft in een praatje is welkom bij ons.
20.00 Aansporen tot tandenpoetsen en we gaan alle slaapzalen langs voor een uitgebreide knuffelronde voor het slapen gaan. Hierna hangen we vaak iets langer in de laatste slaapzaal (die van de oudere jongens) omdat we die eigenlijk nooit spreken, maar ze vinden het wel heel gezellig als we 's avonds even komen buurten.
21.00 Tegen die tijd lig ik meestal in bed.. Gezien het feit dat je 's nachts minstens een uur wakker ligt door die fijne trein slaap ik het liefst zo vroeg mogelijk..

Even kort over onze gestelde doelen: Het is best lastig om hier wat gedaan te krijgen maar we doen ons best.. Reuben, een kennis gaat zijn best doen om uit te vinden wat er nou met die elektriciteit aan de hand is. We zijn er ondertussen achter dat de grond waar Amazing Grace op staat gehuurd is van de gemeente Malelane, die het op haar beurt gehuurd heeft van Transnet (het spoornet). We hebben ondertussen 5 verschillende verhalen gehoord waarom er geen stroom is en we hopen van Reuben uitkomst te krijgen zodat we weten waar we aan toe zijn en wat we er aan kunnen doen.
Renovatie: We zijn zelf begonnen met de speeltuin, er stonden heel leuk geraamtes voor schommels maar schommels zelf waren nergens te bekennen. We hebben een nieuwe babyschommel gekocht en een touwladder en morgen gaan we langs de bouwmarkt om zelf nog 2 normale schommels inelkaar te fiksen.
De badkamer van de jongens is wel echt aan renovatie toe hoor:p Ik heb zelf gezien dat op zich de basis goed is, alle leidingen zijn prima ed maar bijv alle kranen lekken als een gek. Daarnaast kiepen alle wc's om zogauw je er op gaat zitten en de douches zijn om te huilen. Met bijvoorbeeld nieuwe tegels ziet het er gelijk een stuk beter uit en is het ook beter schoon te houden. (geloof me, al die jongens samen maken een GI-GAN-TI-SCHE bende. Daar kan ik nog wat van leren... Hier gaat Reuben ons ook bij helpen omdat hij veel adresjes kent hier waar je waarschijnlijk wel wat kunt regelen met de prijs. Maar elektriciteit heeft onze hoogste prioriteit op dit moment!

Afgelopen weekend zijn we naar Swaziland geweest, we zijn daar met ons gehuurde Kiaatje Picanto naartoe gereden wat verbazingwekkend goed ging. Aan de grens viel alle rompslomp ook reuze mee hoewel mijn paspoort er ondertussen uitziet alsof het een avondvierdaagse stempelkaart is. Rond een uurtje of drie kwamen we aan in Matsapha waar we zouden verblijven in het Swaziland Backpackers. Hier was zowaar een zwembad en het was lekker weer dus de rest van de dag hebben we niet zoveel meer gedaan behalve aan het zwembad hangen. Voor de volgende dag stond er een full-day raften op het programma dus we hadden onze rust hard nodig!
Zaterdag om 09.30 werden we opgehaald door onze instructeur van het raften, we moesten daarna nog 35 minuten rijden naar de rivier waar we dat zouden doen. (Usutu-rivier). Van te voren was ons al meegedeeld dat de rivier ongeveer 3 feet hoger stond dan normaal omdat het regenseizoen was en dat de rivier ook best wel wild was. Ach kan ons 't schelen, zal wel meevallen.. NOU MOOI NIET DUS! Op de plek waar we uitleg kregen was de rivier rustig maar ik kon in de verte al horen dat dat niet op alle plaatsen zo was. Ik zat samen met Laura in een bootje, ik eerst als captain en zij als navigator maar dat hebben we later toch maar omgewisseld:P We kregen een reddingsvest en een helm en toen konden we op weg! Dominique en Katja zaten ook samen in een bootje en verder bestond ons groepje uit een duits stel, en een canadees stel wat vaker had geraft. Gelijk bij de eerste rapid ging het met ons al mis.. De boot kwam scheef onderaan en Laura viel er gelijk uit en werd meegesleurd door het water, ik kon me vasthouden maar er was echt geen enkele manier waarop ik die boot weg kon krijgen dus ben ik maar uit de boot gesprongen zodat de boot ook weg kon drijven. En dan dat water! Je wil niet in paniek raken omdat je weet dat dat dingen alleen maar verergerd maar die kracht is onvoorstelbaar. De 2e rapid was langer maar daar tussen in ging het prima. Helaas gingen bij de 2e rapid Laura en ik er bij het eerste deel al uit. En dit was niet tof meer. Voordat je boven bent om adem te halen word je al weer naar beneden gedrukt door het water. Ik had sneller mn adem te pakken dat Laura en toen ik om me heen keek om haar te zoeken keek ik in een vrij angstig gezicht. Voor me zag ik nog een rapid dus ik schreeuwde: 'Adem in!!!' En daar gingen we weer... Ik werd opgevist door onze instructeur en Laura bereikte de kant.
Na deze rapid moest iedereen even kort zn boot aanleggen zodat we met zn allen de volgende helling konden bekijken, hier viel je namelijk 7 meter naar beneden. Laura besloot dat ze hier maar even omheenliep omdat ze nog niet helemaal bekomen was van die 2e rapid. Dat hield in dat ik alleen was. Daar even kort over nagedacht en besloten dat ik beter wel kon gaan want anders zou ik vast spijt hebben. En het maakt toch niet uit of ze er nu wel of niet bij was, omdonderen deden we toch iedere keer:p Ik besloot wel om als eerste te gaan, als het dan misging had ik tenminste ruim de tijd om weer op adem te komen... De instructeur ging als eerst en toen ik zijn peddel zag begon ik als een idioot te peddelen om maar met zoveel mogelijk vaart erdoorheen te komen. En wonder boven wonder sloeg mn boot voor de verandering niet om!! Ik kwam dus heelhuids beneden aan wat echt geweldig was! Het werd nog veel leuker toen ik alle andere boten een voor een omgeslagen voorbij zag drijven met de bemanning erachteraan! Zelfs dat professionele stel had het niet gered:D:D
Hierna hadden we een korte lunch en daarna moesten we onze boten een stukje tillen om weer verder te kunnen. Er was namelijk een grote waterval en daar konden we niet vanaf. Laura was weer ingestapt en de eerste paar kleine rapids brachten we er zowaar goed vanaf. Op een gegeven moment kwam echter een hele grote! Vergeleken met die waar ik alleen vanaf was geweest wat dit een achtbaan. Laura wilde liever niet maar hier kon je het water niet uit dus ze had geen keus dan met mij mee te gaan. We werden gewaarschuwd dat we er nu niet uit moesten vallen want de weg naar beneden was lang en zat vol met rotsen, bovendien kon hij ons nu niet helpen als we halverwege vast kwamen te zitten. Ja nee lekker, praat ons ff moed in! Het professionele stel ging als eerste maar halverwege viel de man er al uit, toen was Laura er helemaal klaar mee en ik had ook mn hart in mn keel zitten! Wij gingen als 3e en ik hoopte er maar het beste van... Maar weer HELAAS!! Toen ik me na de eerste echte helling omdraaide was Laura weg, het grootste probleem was dat ik haar nergens zag wat betekende dat ze onder de boot moest zijn. Ondertussen denderde de boot fijn de rest van de rapid af maar daar kon ik even niks meer, ik haakte me voeten vast en keek naast me. Daar zag ik inderdaad Laura's reddingsvest, die greep ik vast met mn rechterarm terwijl ik met mn linkerarm mn peddel zo hield dat ik hoopte dat de boot niet om zou slaan.. Ik kreeg Laura half op de rand waarnaar ze zichzelf ook vastkonhouden. Het water was toen een heel klein stukje een beetje rustiger en de instructeur riep dat ik haar in de boot moest trekken. Zo gezegd zo gedaan en we zijn verder goed naar beneden gekomen. Resultaat: ik een blauwe voet van dat schrap houden, een snee in mn linkerschouder, laura een verstuikte enkel en een dikke elleboog. Doen we nog eens, dagje raften:p Maar even zonder gein, het was wel heel gaaf!! Op deze griezelige dingen na was de tocht verder heel mooi en leuk. In totaal hebben we 20km rivier gehad en daar heb ik nu nog spierpijn van!!! Zelfs ademen kan ik voelen..
Terug in het hostel zijn Katja en ik nog even naar de apotheek gereden voor tape en aftersun (we zijn natuurlijk levend verbrand op dat water) en heb ik Laura's enkel ingetaped. Lekker pizza gehaald bij een restaurant verderop en wat zitten babbelen in de openlucht bar van het hostel. Weer vroeg gaan slapen en de volgende dag zijn we om 09.30 weer huiswaarts gegaan.

In Amazing Grace hing een raar sfeertje, er was vast wat gebeurd. Ik ging even praten met Tandi een van de housemothers en toen kwam ik erachter dat er weer een meisje was weggelopen. Bovendien was er een jongetje terug die weggelopen was en dat scheen een grote probleemmaker te zijn. Nou lekker, we hebben er weer zin in.. We waren allemaal moe en inspiratieloos dus ik besloot om wat potloden en blaadjes buiten neer te leggen om met de kleintjes te gaan kleuren, je hand omtrekken en die dan versieren, je kent het wel. Dit resulteerde dat ik en Laura (die was er gezellig bijgekomen) ineens met 25 kinderen aan het kleuren waren want iedereen vond dat wel leuk! Dit krikte het moraal al wel omhoog, maar het beste moest nog komen. Een van de oudere jongens P. ging douchen en dacht ook even fijn zijn haar te wassen. Iemand (we weten nog steeds niet wie) had echter ontharingscreme in de douche gezet en hij had zonder te kijken fijn zijn hoofd en oksels ingesmeerd. Ik zag hem naar buiten komen rennen met die tube in zn hand, en een handdoekje omgeslagen: 'WHAT IS THIS?????' plukkend aan zijn haar wat natuurlijk met bosjes uitviel!!! Hij kon er zelf wel om lachen en alle andere kinderen natuurlijk ook:D:D Hij had echt kale plekken dus er was no way dat we hier nog wat van konden maken. Hij wilde de rest van de tube zodat hij dan maar helemaal kaal was . Ik waarschuwde hem voor zijn wenkbrauwen en 'daar beneden' waarna hij me met grote ogen aankeek! Ja, wat moet ik anders zeggen?? Dit keer ging het echter niet. Hij had het natuurlijk dit keer niet laten inwerken dus kwam hij weer naar buiten met een nog steeds half kaal hoofd. Tjah nu zit er niks anders op dan je hoofd kaal te scheren.. Hij bij ons de badkamer in, en met behulp van Dominieks scheerschuim, het kleine beetje wat er nog in de tube zat, de wegwerpscheermesjes van Jonna en 2 uur intensieve arbeid van mij en Katja werd hij helemaal kaal..
Ik blijf me afvragen hoe ze nou eigenlijk aan dat spul gekomen zijn.

Dit waren zo'n beetje mn avonturen van deze week:) We hebben deze week veel op de planning staan dus volgende week heb ik vast weer een hoop te vertellen:) Ik wacht jullie reacties af!!