Johannesburg!

Hoi allemaal! Allereerst heel erg bedankt voor al jullie reacties op Gifty, dat waardeer ik echt. Een dezer dagen hoor ik misschien van Myrte wat ze nou precies had maar ik vrees dat ze daar alles zo graag mogelijk in de doofpot willen stoppen. (das de indruk die ik krijg) dus misschien komt ze helemaal niks te weten. Verder over jullie reacties in het algemeen; Die lees ik allemaal met veel plezier! Ik heb alleen lang niet altijd tijd om ook te antwoorden:(

Nu Zuid-Afrika, WAT IS HET HIER VERDOMD KOUD!! Niks niet zon of warm windje zoals in Tamale maar bewolking en potverdorie regen! Ik heb maar 1 vest en 1 shirtje met lange mouwen dus hier moet ik even shoppen. Maar goed, bij het begin beginnen. Omdat mijn vlucht uit Accra een half uur eerder vertrokken was dan gepland was ik ook een half uur eerder in Johannesburg. Geen probleem tijdens de vlucht, hij zat namelijk niet vol dus ik had 2 stoelen. Geen probleem bij mn bagage ophalen, alles was er namelijk. Geen probleem bij de douane, wie wil zo'n leuk meisje als ik nou niet in hun land. Wel probleem toen bleek dat er niemand stond om me op te halen! *vloek kreun zucht* Hier had ik nou net geen zin in. Ik had wel een mailtje gekregen waar in stond waar ik dan moest wachten maar natuurlijk vond ik dat geen relevante informatie en had ik dat niet uitgeprint. Na een half uurtje zag ik niemand die ook maar iets voor mij kon doen dus besloot ik een pinautomaat te gaan zoeken om toch wat centjes op zak te hebben. Dit bleek avontuur 1 te worden. Naast mij stond een man die ineens komt kijken wat ik deed, ik stop dus en wil mn pas terugpakken maar voordat ik een poot uit kon steken had hij mn pas er al weer terug ingeduwd(?) en begon op allerlei knopjes te drukken. En toen kwam mn pas niet meer terug! Hij zei dat ie alleen wilde helpen maar ik werd een beetje pissig (niet te pissig, voor t zelfde geldt steekt ie me neer ofzo, weet ik veel) en zei dat hij nergens heenging zonder dat ik mn pinpas terughad. Misschien had ie wel een trucje uitgehaald en zat dat ding nu fijn in zn broekzak! Maar goed, na 4 minuten wachten kwam mn pinpas ineens terug. Dit keer had ik 'm te pakken en ben ik snel (of in ieder geval zo snel als dat ging met mn 2 tassen) weggerend. Later teruggegaan om alsnog te pinnen en het was een grote opluchting dat er nog gewoon geld op stond:p Ondertussen had Marieke gesmst waar ik moest gaan staan om te wachten en dat deed ik dus maar. Ik had geen last van mensen die me aanklampten voor wat dan ook en daar ben ik mn gezichtsuitdrukking dankbaar voor:) Om 09.00u stond er ineens iemand met een bordje Awesome Travel voor mn neus te zwaaien, dat was PK die mij op kwam halen. Leuke vent van 25, die gelukkig voor hem hier woont en helaas reis ik door naar Nelspruit;) Maar goed... We hebben tot 12.30 op het vliegveld op andere mensen gewacht en dat was erg leuk, hoewel ik later wel erg moe was. Nadat alle 8(?) er was gingen we richting hostel. Het Backpackersritz in Johannesburg. De rest van de dag niet zoveel gedaan, naar het winkelcentrum geweest wat hier is en boodschappen gedaan voor het eten 's avonds. Oja, dit was de eerste keer in tijden dat ik over een snelweg gereden heb. En oja dit winkelcentrum was ongeveer 5x groter dan Kronenburg. Hoezo mensen zijn hier arm, echt niet. Erg vroeg gaan slapen (20.00) want ik was kapot. Laura, het meisje dat hetzelfde programma heeft als ik en die ik ken omdat ze al eerder contact met me heeft gezocht is erg gezellig. We vermaken ons in ieder geval prima met zn 2en.

10.00u volgende morgen kwam PK ons ophalen, we deden eerst een soort kenningsmakingsronde in de vorm van een spelletje. Ik voelde me even weer groepachter. Idee: Kies iemand uit van de groep die je niet kent en probeer in 15 minuten zoveel mogelijk over die persoon te weten te komen, daarna stel jij die persoon voor aan de rest van de groep. Hier kon ik wel wat creativiteit in kwijt dus ik heb de groep fijntjes meegedeeld wat de kleur ondergoed van Inga was, wat haar meest beschamende moment was, wat ze niet kon stoppen met eten en nog wat van die dingetjes. Was eigenlijk nog best leuk:) Daarna ging hij iets vertellen over de projecten, daar stond ons een grote verrassing te wachten. Het project waar ik voor gekozen had was Nelspruit Child Welfare. Idee van dit project: Ze hebben heel veel kleinere projecten waar jij en je team met een auto heenrijdt. Van te voren wordt je rondgeleidt en kies je een aantal projecten uit. MAAR nee nee, nu niet meer, 3 maanden terug waren allebei de auto's kapot gegaan en nu was er maar 1 project waar alle vrijwilligers geplaatst werden, daar kon je namelijk op het project wonen dus was er geen vervoer nodig en bovendien waren hier vrijwilligers NODIG. Oh. Ok. Wij gaan nu naar Malelane, dit is een klein plaatsje in de buurt van Nelspruit. Ik heb het Krugerpark als mn achtertuin en volgens PK kan ik in mn huisje de leeuwen horen brullen. Oh fijn (?) Daar wonen in een opvanghuis/weeshuis/nogiets ongeveer 30 tot 40 kinderen en het schijnt een zooitje te zijn. Toevallig is er afgelopen week een manager aangesteld maar daarvoor was er geen management en de staff scheen crap te zijn. Hij waarschuwde ons dat wij waarschijnlijk een 'rough time' zullen krijgen omdat het een zwaar project was waar veel iniatief voor nodig was. Ook moesten we niet terugschrikken om wat administratieve dingen te doen, al is het maar om wat structuur te creeeren daar. Verder zitten we vrij ver van de basis van de organisatie dus krijgen we een pinpas(?) zodat we wel zelf onze boodschappen kunnen doen, betaald door hun. Laura en ik wonen in een minihuisje met een eigen keukentje en dat is alles wat ik weet. Met ons gaan er nog 2 meisjes, Katja (Duits) en Dominiek (NL) dus we zullen zien. Ik heb wel weer zin in een uitdaging dus dit klinkt redelijk perfect voor mij.

Daarna zijn we met zn allen naar Soweto gegaan om nou eens te zien hoe dat echt is. Nou. Niet arm dus. Gedeeltes wel maar ook hele gedeeltes niet (meer). Hoe dit komt? Klein lesje geschiedenis; Op een gegeven moment heeft de overheid besloten dat alle bedrijven 50% zwarte mensen in dienst moest hebben, het liefst op de functie waarvoor ze gekwalificeerd waren. (dus niet allemaal schoonmaker of toiletjuffrouw) en kregen mensen uit Soweto meer de kans om zichzelf te ontwikkelen als ze een businessplan hadden. Veel mensen zijn dus veel geld gaan verdienen maar zijn nooit verhuisd, omdat ze simpelweg niet bij hun familie wegwilden en de buurt waar ze zijn opgegroeid. Natuurlijk wonen er nog steeds mensen die het vertikken om een normale baan te vinden en is het AIDSgehalte hier erg hoog maar over het algemeen vond ik het niet schokkender dat dan ik had verwacht. Die hutjes waar die mensen in wonen zijn voor sommige Ghanezen al heel normaal, en dus voor mij ook. Maar goed eerlijk is eerlijk, ik heb het alleen van een afstandje gezien en ben niet echt tussen de huisjes gaan lopen dus misschien is het anders dan dat ik nu zeg.
Daarna zijn we naar een museum gegaan, het Hector Pietersen museum. Opgericht ter nagedachtenis aan een barbaarse schietpartij op 16 juni 1976. Stukje wikipedia: "Tijdens een reorganisatie van het Bantoedepartement van Onderwijs in 1975, besloten enkele bureaucraten een al lang vergeten wet uit te voeren waarin werd voorgeschreven dat secundair onderwijs alleen in het Afrikaans mocht worden gegeven, in plaats van Engels of een inheemse taal. In 1976 werden verscheidene onderwijzers, die weigerden deze regel te volgen, ontslagen. Hierop namen hun collega's collectief ontslag. De spanningen liepen al snel op, en in mei werd een Afrikaanssprekende leraar neergestoken. Studenten die weigerden hun werkstukken in het Afrikaans te schrijven werden van school gestuurd. Van de ene na de andere school gingen de leerlingen in staking, waarop de regering reageerde door de scholen te sluiten en de stakende leerlingen te verbannen.

Op 16 juni 1976 werd in het zwarte district Soweto bij Johannesburg een protestmars georganiseerd. Zo'n 20.000 studenten arriveerden in groepen, op korte afstand gevolgd door de politie. Ondanks de oproep van de organisatie om de politie niet te provoceren ontstonden er al bijna direct conflicten. De politie reageerde met het afvuren van traangas, en later kogels, in de mensenmenigte. De zwaar onderbemande politie-eenheden vluchtten om zich te hergroeperen, en de woedende menigte wierp barricaden op en begon staatseigendommen te vernielen en staatswerknemers aan te vallen.

Door grote aantallen politieagenten in te zetten waren de Soweto-rellen na enkele dagen de kop ingedrukt, maar de volgende weken sloeg het geweld over naar andere zwarte townships."

Hector Pietersen was een van de jochies die hierbij neergeschoten was. Van hem zijn foto's gepubliceerd omdat er toevallig een fotograaf was die een foto maakte van de man die Hector Pietersen had opgeraapt en wegdroeg terwijl zijn zusje er over haar toeren naastliep.
Indrukwekkend.

Hierna zijn we naar het oude huis gelopen van Nelson Mandela en Desmond Tutu. Die waren niet echt bijzonder op de bussen Japanners die erbij stonden na:p Hierna hadden de meeste mensen honger en zijn we weer naar een winkelcentrum gegaan. En weer was dat GI-GAN-TISCH. En er was een MacDonalds. Waar ik niet heen ben geweest!! Het is hier nog best wennen, het is hier zoveel meer ontwikkeld dan Ghana, en dan Tamale speciaal. OJA in het hostel is een douche, die werkt, en daar komt stromend WARM water uit. Was even vergeten hoe lekker ik dat vond.
Daarna dus terug naar het hostel en 's avonds lekker met de groep uit eten. Nu om 22.00u naar bed en goed geslapen tot de volgende ochtend 08.00u en toen besloot ik om dit eens even online te zetten!

Voor vandaag staat er een wat minder ontwikkeld dorpje op de planning. Het enige wat ik weet ik dat gepland staat om krokodil en struisvogel te eten.... Morgenvroeg om 05.00u beginnen we aan onze tocht naar Malelane en krijgen we meer te horen over wat het nou daadwerkelijk is. Nu ga ik even ontbijten:)